|
Fotografie: Marianne Rouw, My Eye Fotografie Locatie: Apeldoorn Afstand houden en toch verbinden.Een lang fotoblog vol emotie.. Het is vrijdag 20 maart en ik kom langs een verpleeghuis waar ik een jong stel met kindjes naar een raam zie zwaaien. Ik zoek even maar zie niet echt waar ze naar zwaaien. Het gaat ook snel, ik zit in de auto. Wel zie ik een vader die met zijn telefoon wat foto’s maakt… Dit snelle beeld laat mij niet los. Het is zaterdag 21 maart, de dag dat de lente begint. En die begint heerlijk. Het zonnetje schijnt, de vogels fluiten en de eerste voorjaarsbloemen staan in bloei. Wel staat er een fris windje uit het oosten. Maar hoe anders dan anders is deze eerste lentedag. Nederland en een groot deel van de wereld is in de ban van het Corona virus. Door de snelle verspreiding en de maatregelen zit Nederland thuis, hoe verdrietig en moeilijk is dit voor iedereen. Opa’s en oma’s die hun kinderen en kleinkinderen niet kunnen knuffelen. Verpleeg - en verzorgingshuizen die op slot gaan. Hoe lang gaat dit duren? Gisteravond bedacht ik iets en zette het online op mijn Facebook. Ik ga raambezoekjes fotograferen! || MORGEN EN OVERMORGEN, ALLEEN IN APELDOORN RAAMBEZOEK FOTOGRAFEREN || Omdat morgen mijn foto opdracht is verzet en ik dus tijd heb, heb ik iets bedacht. Ik zou graag een aantal speciale tijdsbeelfoto's willen maken. Ik doe dit GRATIS. Wat is mijn plan en hoe werkt het. Woon jij in Apeldoorn en kan je nu niet op bezoek bij ouders, opa's en oma's? Ga jij wel langs en zwaai je dan naar deze lieverds terwijl zij achter het raam staan? Of het nu in hun eigen huis is of in het verpleeghuis, dat maakt niet uit. Het moet echter niet hoger zijn dan op de 3e verdieping. Wil jij graag dat ik dit voor je vast ga leggen? Stuur mij dan een pb berichtje of een mailtje en ik kijk of ik de route kan combineren met jouw verzoek. Binnen no-time komen de aanvragen binnen en zitten de zaterdag en zondag vol. Er komt één bijzondere aanvraag binnen. Een moeder én dochter die op dezelfde dag jarig zijn en die dit voor het eerst niet samen kunnen vieren. Ik maak veel en duidelijke afspraken en ga mijn route plannen. Wordt er toch iemand ziekjes of gaat er iemand hoesten, dan blazen wij het af, en dat gebeurd twee keer, dus verzetten wij het fotomoment. Wat ik zie op de beelden is dat alle maatregelen van social distancing, tot het niet naar buiten gaan als het niet nodig is, ons meer met elkaar verbonden laat voelen. Ik zie vrolijke opa’s en oma’s die tikken op ramen of via het raam proberen een traantje te drogen van een kleindochter. Ook worden er tekeningen in zakjes aan de deur gehangen en snoepjes door opa en oma voor de deur gelegd, of bloemetjes in de brievenbus gedaan. Ook het zwaaien vanaf het balkon is heel gezellig. Je moet iets harder praten, maar er kán gepraat worden. Hoe mooi was het moment dat de jarige moeder/oma werd verrast in haar achtertuin, waar de was heerlijk hing te drogen, met een afstandsbezoekje van haar eveneens jarige dochter en haar gezin. Alles was thuis voorbereid en in de bakfiets meegenomen. Ik zag een bezemsteel... Wat moet die daar? Het werd mij snel duidelijk. Aan het einde van de steel werden de zakjes met cadeautjes gehangen en zo aan de jarige oma gegeven. Hoe inventief! Ook de zelfgebakken taart, die door opa in flinke punten werd gesneden werd op een ludieke manier verdeeld. Een lange, brede plank, diende als "doorgeef-stok". Wie had ooit gedacht dat een feestje vieren op gepaste afstand zo leuk kan zijn? Niemand toch? Maar het was leuk! De beelden spreken voor zich... Het zijn korte fotomomenten geweest, van een kwartiertje/twintig minuutjes, met soms lastig, hard licht en onzichtbare "lichtfilters" in ramen waardoor soms de kleur van de huid net niet mooi is, maar wie maakt zich daar druk om? Het is een tijdsbeeld wat ik vast probeer te leggen voor kinderen, ouders en grootouders waarvan ik zeker weet dat ze heel waardevol zullen zijn. Wat is er nu mooier om een glimlach op ieders gezicht te toveren! Lieve allemaal, Stay Safe, zorg goed voor elkaar en hou vol! Love is stronger than fear. Marianne    
  
 
 
      
            
 
    
  |
Marianne Rouw
My Eye Fotografie Naast het fotograferen geef ik ook samen met mijn collega fotografie workshops/cursussen. In dit blog kunnen jullie lezen over de herinneringen die ik maak samen met alle leuke, gave en lieve mensen die voor mijn lens staan.
|
