|
Fotografie: Marianne Rouw My Eye Fotografie Film: Jeroen Tijdink Locatie: Mont Ventoux, Zuid Frankrijk Datum: 21-27 september 2019 Met een oproep op de Facebook-pagina van GGNet deden ze, zonder enige verwachting, een poging om alsnog een fotograaf mee te krijgen naar Frankrijk. Hoe zonde zou het zijn als de overwinning van de beklimming van de Mont Ventoux niet vastgelegd kon worden? De uitdaging was groot, want budget voor een fotograaf was er niet. Slechts een onkostenvergoeding in de vorm van reis en verblijf én uiteraard deel uit maken van dit geweldige project. Mijn fotografen hart ging sneller kloppen bij het zien van de oproep: “Ik bood aan om te helpen zoeken binnen mijn netwerk, maar ik realiseerde me dat ik ook zelf beschikbaar was om met hen mee te reizen. Hoe mooi zou het zijn om een club mensen te mogen fotograferen die de Mont Ventoux op fietsen en daar achter te laten wat er voor hen niet meer toe doet? Op naar herstel!”. Met mijn lens dichtbij Op het laatste moment ben ik in de groep gestapt, maar het voelt alsof ik deze toppers al jaren ken. Ik hoop met mijn reportage te laten zien wat knokken, doorzetten en overwinnen is én betekent voor hen. Het heeft voor mij veel betekend om met deze geweldige groep mensen op weg te gaan naar hun klim. Het trainen werd uitbetaald op de top van ‘De Kale Berg’. De ontlading was groot en werd gevierd. Wat de reis vooral bijzonder maakte was het contact. Verhalen werden gedeeld, emoties gezien en diepste gedachten en pijn werden mij toevertrouwd. Met al hun bagage begonnen ze aan de klim. Sommigen eerst te fanatiek en wilden misschien wel te snel hun rugzakjes legen zodat de klim naar de top niet te zwaar zou zijn? Nee, dat denk ik niet en was ook niet wat ik door mijn lens zag. Door mijn lens zag ik fanatisme, wilskracht en doorzettingsvermogen. Hoe hoger ze kwamen, hoe meer er gestreden moest worden, op weg naar de top waar ze als overwinnaars onthaald werden. Letterlijk zag ik zware lasten lichter worden, rugzakjes die in elke bocht of vangrail achtergelaten werden. De ontlading en verbazing op sommige gezichten dat het hen gelukt was was fantastisch om te zien. In stilte werd er genoten. Na het besef kwam het feestje. Ik kreeg de kans, en het vertrouwen, om Tournesol 2019 met mijn lens van dichtbij mee te maken. Hier ben ik enorm dankbaar voor. Ik voel trots en respect voor het doorzettingsvermogen van de deelnemers. Voor hen ga ik mijn best doen om de komende periode prachtig fotomateriaal beschikbaar te stellen als herinnering aan de onvergetelijke momenten. Inmiddels zijn alle beelden klaar en afgeleverd en kijk ik met trots naar alle “koppen” die voorbijkomen in mijn serie. Graag deel ik een aantal toppers met jullie om zo te laten zien dat opgeven geen optie is voor hen. Zelf heb ik enorm genoten van deze bijzondere week. Ook mijn race fiets mocht mee in de bus, zodat ik samen met hen een paar mooie tochten mee kon fietsen. De Mont Ventoux mocht ik op per auto, om te fotograferen, maar de rest van de tochten heb ik heerlijk meegedaan en flink op de pedalen getrapt. Mooie Gorges, steile klimmetjes en gave, lange afdalingen. Chapeau voor iedereen, van deelnemers tot organisatie. Tot op de reünie. Foto impressie dag van de beklimming van de Mont Ventoux Snapshots telefoon omgevingsfoto's Losfietsen in de Gorges de la Nesque De Mont Ventoux op! |
Marianne Rouw
My Eye Fotografie Naast het fotograferen geef ik ook samen met mijn collega fotografie workshops/cursussen. In dit blog kunnen jullie lezen over de herinneringen die ik maak samen met alle leuke, gave en lieve mensen die voor mijn lens staan.
|