Fotografie: Marianne Rouw My Eye Fotografie Second shooter: Tamara Locatie: Nijmegen Toen ik bij Liza & Jaap binnenkwam voelde ik meteen een klick. ✔
Dat is voor mij één van de belangrijkste punten als bruidsfotograaf. We konden niet wachten tot de grote dag aanbrak. Mijn lieve collega Tamara ging dit keer mee als second shooter. Soms heb je een bepaald gevoel vooraf wat helemaal blijkt te kloppen. Whow wat een dag was het! Super gaaf. Bruidspaar op de sooter door Nijmegen. En wij....wij in een dikke vette cabrio er achteraan. Brachten wij het er af zonder kleerscheuren? Je leest het in mijn nieuwe blog. Dit leuke en lieve stel is op 6-9-2019 getrouwd. Wat een bijzondere dag was het. Samen met mijn lieve collega Tamara hebben we de dag met hen beleefd. Het begon heerlijk ontspannen thuis. Liza in hun eigen huis en Jaap bij zijn ouders. De first look was in hun huis in Nijmegen, waarna ze op de scooter naar de verschillende locaties scheurden. En wij…. Wij in de auto er achter aan, en wat voor een auto! Super mooie cabrio, vanwaaruit wij met gevaar voor eigen leven dit stel op de foto probeerde te krijgen. Hilarisch was het! De shoot was in de binnenstad van Nijmegen op loopafstand van waar de ceremonie plaat zou vinden. Ze trouwden in de Sint-Nicolaaskapel, of – in de volksmond – de Valkhofkapel. Een schitterend oud, klein kapelletje met een enorme geschiedenis, direct aan de rivier met uitzicht op de brug. Het was sfeervol gestyled en voelde heel erg warm aan, prachtig! Achter de kapel hebben we nog een kleine shoot gedaan omdat er prachtige oude muren stonden waar we graag gebruik van wilde maken. Daarna weer op de scooter en in de cabrio dwars door Nijmegen naar de locatie waar de proost en het diner en feest waren. Whow wat een bekijks hadden zij. Soms zelfs een felicitatie-schreeuw vanaf een terras. Het weer was heerlijk en de gasten van het paar waren echt super gezellig, dus tijd voor wat gekkigheid op fotografie-gebied werd door ons goed benut. Wij hebben ons heerlijk vermaakt met al deze lieve mensen. Jaap & Liza, Het was TOP! Bedankt, wij wensen jullie alle geluk voor de toekomst. Fotografie: Marianne Rouw My Eye Fotografie Second Shooter: Daniella Locatie: Hoge Veluwe Toen ik met Corien & Rien om de tafel zat voor het kennismakingsgesprek en de plannen hoorde over hun huwelijk op 31-8-2019, werd ik meteen enthousiast. Zij hebben bij een kennis de mogelijkheid gekregen om op zijn erf en in zijn schuren het feest te geven. De gasten kunnen blijven slapen in tentjes, dus een gezamenlijk ontbijt is een gave afsluiting van hun trouwdag, hoe leuk is dat! Hun ideeën over de aankleding zijn zo gaaf, oude Perzische tapijten, hangmatten, lichtslingers, vintage banken en stoelen, bruidsbloemen uit eigen tuin, vriendinnen die de taarten bakken, alles wordt al ver van te voren geregeld en verzameld. De schuren mogen ze verven en verbouwen zoals zij zelf in gedachten hebben. YESS, ik werd steeds enthousiaster…
Op hun huwelijksdag spreken we af bij Nationaal park de Hoge Veluwe. Daar willen ze graag de first look en sessie fotograferen. Je hebt daar zoveel mooie en verschillende landschappen, dus wij crossen het hele park door opzoek naar mooie plekjes! ook staat hoog op het lijstje de bloeiende heide, gelukkig gaat dat nog net! Het weer zit mee en het bruidspaar straalt en wordt van alle kanten gefeliciteerd door de bezoekers van het park. De ceremonie is in het kleine kerkje in Hoenderloo en de vader van de bruid zal samen met een vriendin het bruidspaar in de echt verbinden. Het wettelijk huwelijk was al eerder gesloten. Op de dag zelf houden toch het weer in de gaten, je weet maar nooit in Nederland, en tot onze verbijstering zien wij zware onweersbuien ontstaan die in het begin van de avond over de feestlocatie zullen trekken. Aangekomen op de feestlocatie zien wij een super gaaf gestyled weiland, binnen in de schuur is het donker, maar gezellig. De BBQ staat al aan en binnen no time wordt er geproost en zijn er een paar mooie , lieve woorden voor het bruidspaar en hun gasten. Daniella en ik zien ondertussen de donkere wolken samen pakken en er steekt een enorme wind op. Het licht gaat alle kanten op en binnen no time gaan de sluizen open en donder en bliksem komen steeds dichter bij. De meeste spullen worden gered en wij, wij staan strategisch opgesteld om ook dat te fotograferen. Wij zijn blij, wij hebben de bliksem gevangen! Maar hoe gaat het met het bruidspaar en hun gasten? Wij kunnen wel stilletjes genieten, maar doen zij dat ook? Uiteindelijk hebben ze er weinig van gemerkt. Het feest gaat binnen door tot in de late uurtjes. Corien & Rien, Bedankt dat wij jullie dag mochten vastleggen. Het was super! Fotografie: Marianne Rouw My Eye Fotografie Film: Jeroen Tijdink Locatie: Mont Ventoux, Zuid Frankrijk Datum: 21-27 september 2019 Met een oproep op de Facebook-pagina van GGNet deden ze, zonder enige verwachting, een poging om alsnog een fotograaf mee te krijgen naar Frankrijk. Hoe zonde zou het zijn als de overwinning van de beklimming van de Mont Ventoux niet vastgelegd kon worden? De uitdaging was groot, want budget voor een fotograaf was er niet. Slechts een onkostenvergoeding in de vorm van reis en verblijf én uiteraard deel uit maken van dit geweldige project. Mijn fotografen hart ging sneller kloppen bij het zien van de oproep: “Ik bood aan om te helpen zoeken binnen mijn netwerk, maar ik realiseerde me dat ik ook zelf beschikbaar was om met hen mee te reizen. Hoe mooi zou het zijn om een club mensen te mogen fotograferen die de Mont Ventoux op fietsen en daar achter te laten wat er voor hen niet meer toe doet? Op naar herstel!”. Met mijn lens dichtbij Op het laatste moment ben ik in de groep gestapt, maar het voelt alsof ik deze toppers al jaren ken. Ik hoop met mijn reportage te laten zien wat knokken, doorzetten en overwinnen is én betekent voor hen. Het heeft voor mij veel betekend om met deze geweldige groep mensen op weg te gaan naar hun klim. Het trainen werd uitbetaald op de top van ‘De Kale Berg’. De ontlading was groot en werd gevierd. Wat de reis vooral bijzonder maakte was het contact. Verhalen werden gedeeld, emoties gezien en diepste gedachten en pijn werden mij toevertrouwd. Met al hun bagage begonnen ze aan de klim. Sommigen eerst te fanatiek en wilden misschien wel te snel hun rugzakjes legen zodat de klim naar de top niet te zwaar zou zijn? Nee, dat denk ik niet en was ook niet wat ik door mijn lens zag. Door mijn lens zag ik fanatisme, wilskracht en doorzettingsvermogen. Hoe hoger ze kwamen, hoe meer er gestreden moest worden, op weg naar de top waar ze als overwinnaars onthaald werden. Letterlijk zag ik zware lasten lichter worden, rugzakjes die in elke bocht of vangrail achtergelaten werden. De ontlading en verbazing op sommige gezichten dat het hen gelukt was was fantastisch om te zien. In stilte werd er genoten. Na het besef kwam het feestje. Ik kreeg de kans, en het vertrouwen, om Tournesol 2019 met mijn lens van dichtbij mee te maken. Hier ben ik enorm dankbaar voor. Ik voel trots en respect voor het doorzettingsvermogen van de deelnemers. Voor hen ga ik mijn best doen om de komende periode prachtig fotomateriaal beschikbaar te stellen als herinnering aan de onvergetelijke momenten. Inmiddels zijn alle beelden klaar en afgeleverd en kijk ik met trots naar alle “koppen” die voorbijkomen in mijn serie. Graag deel ik een aantal toppers met jullie om zo te laten zien dat opgeven geen optie is voor hen. Zelf heb ik enorm genoten van deze bijzondere week. Ook mijn race fiets mocht mee in de bus, zodat ik samen met hen een paar mooie tochten mee kon fietsen. De Mont Ventoux mocht ik op per auto, om te fotograferen, maar de rest van de tochten heb ik heerlijk meegedaan en flink op de pedalen getrapt. Mooie Gorges, steile klimmetjes en gave, lange afdalingen. Chapeau voor iedereen, van deelnemers tot organisatie. Tot op de reünie. Foto impressie dag van de beklimming van de Mont Ventoux Snapshots telefoon omgevingsfoto's Losfietsen in de Gorges de la Nesque De Mont Ventoux op! Fotografie: Marianne Rouw My Eye Fotografie Locatie: Hoog Buurlo Afgelopen December stonden Daniella en ik op de winter wedding fair in de Cantharel in Apeldoorn. Daar hebben wij als cadeautje een loveshoot verloot aan een stel die het antwoord op onze vraag kon beantwoorden. Onze vraag was: met hoeveel beelden komen wij thuis na 8 uur fotograferen met twee fotografen. De winnaars waren Ingeborg & René.
Afgelopen week hebben wij de loveshoot gefotografeerd en wat hebben we een geluk gehad met het weer! Ingeborg en René hebben bewust gekozen voor een winterhuwelijk aan het eind van dit jaar, dus was het de bedoeling om de loveshoot ook in wintersfeer te fotograferen. Maar het was stralend weer, met een heerlijke temperatuur, en schitterend licht! Zo kan het dus ook in de winter. We hebben veel plezier gehad met elkaar, wat zeker te zien is op de beelden. Ingeborg en René, geniet van het voorbereiden van jullie huwelijk, maar vooral nu van jullie foto's. Ik hoop dat jullie genoten hebben en wij jullie vast een ervaring hebben meegegeven. Liefs, Marianne |
Marianne Rouw
My Eye Fotografie Naast het fotograferen geef ik ook samen met mijn collega fotografie workshops/cursussen. In dit blog kunnen jullie lezen over de herinneringen die ik maak samen met alle leuke, gave en lieve mensen die voor mijn lens staan.
|